Servet Gürcan dünyası:”Kentler; büyük köylere dönüşmüş, yüzüme sırıtıyor”
Bir sonsuz denizin çalkantılarındayım.
Kıyılar; uzak mı, uzak .
Dost limanlar sisler arasında.
Arkasındaki umutların tükenmişliğine inat.
Gün ışığısın, bulutların arasından ışıldayan.
Sen hangi duygusun, yüreğimin başında saltanat süren.
Ah, sen kulaçlarınla hangi dalgalarındasın,
Yıkıcı gelgitlerin !?
Hep seninle özdeşleşen bir ömrü yaşıyorum.
Günlerim; saniye, saniye sen.
Günlerim, mevsimlere bölünmüş.
Mevsimler saatlere.
Yağmur sensin , yağıyorsun!
Kar sensin, tipi sensin, ısıtıcı gün ışığı sen!
Sensin, bütün tufanlardan kolumdan tutup kurtaran.
Ah ,sensin; gezinip duran
Çıkmaz sokaklarında unutulmuş kentlerin
Yaşama umudu sensin!
Yaşama sevincim sen!
Kentler; büyük köylere dönüşmüş, yüzüme sırıtıyor.
Hatalarım yığın-yığın, yanılgılarım deste-deste.
Her köşebaşında bir aldanmışlığım bekliyor beni.
Cesurluğuma inat.
Dönüp bakamıyorum; gururlu, eğilmez ruhlu gençliğime.
Gençliğim; çocukluğum benzeri masum ve inanmış.
Sensin; yaratılış günümde canıma üflenen
Can.
Ah, sensin gülümseyen
Gönlümün kuytularında uyanan sevgilerin
Gönül sevinci sensin!
Gönül sevincim sen!
SERVET GÜRCAN
Ankara 23 Kasım 2020 00:7
